Soliton Polonezy (2 CD)

CD 1 SL 1318A

tytuł albumu: “Pożegnanie Ojczyzny” Michał Kleofas Ogiński - Polonezy

tytuł na cyfrówkę: „Pożegnanie z Ojczyzną” Michał Kleofas Ogiński - Polonezy

tytuł CD 1: 24 Polonezy na pianino solo

wykonawca: RAFAŁ LEWANDOWSKI

1. Polonez nr 1 w F-dur

2. Polonez nr 2 w G-dur

3. Polonez nr 3 w f-mollu

4. Polonez nr 4 w B-dur

5. Polonez nr 5 w Es-dur

6. Polonez nr 6 w c-mollu

7. Polonez nr 7 w F-dur

8. Polonez nr 8 w f-mollu

9. Polonez nr 9 w B-dur

10. Polonez nr 10 w d-mollu

11. Polonez nr 11 w G-dur

12. Polonez nr 12 w G-dur

13. Polonez nr 13 w a-mollu

14. Polonez nr 14 w C-dur

15. Polonez nr 15 w g-mollu

16. Polonez nr 16 w d-mollu

17. Polonez nr 17 w f-mollu

18. Polonez nr 18 w g-mollu

19. Polonez nr 19 w C-dur

20. Polonez nr 20 w F-dur

21. Polonez nr 21 w G-dur

22. Polonez nr 22 w Es-dur

23. Polonez nr 23 w B-dur

24. Polonez nr 24 w Es-dur

CD 2 SL 1318 B

tytuł albumu: “Pożegnanie Ojczyzny” Michał Kleofas Ogiński - Polonezy

tytuł na cyfrówkę: „Pożegnanie z Ojczyzną” Michał Kleofas Ogiński - Polonezy

tytuł CD 2: 6 Polonezów na skrzypce i fortepian

wykonawcy: NATALIA WALEWSKA, RAFAŁ LEWANDOWSKI

1. Polonez nr 1 w F-dur

2. Polonez nr 2 w G-dur

3. Polonez nr 6 w c-mollu

4. Polonez nr 10 w d-mollu

5. Polonez nr 13 w a-mollu

6. Polonez nr 23 w B-dur

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego, w ramach programu “Muzyczny ślad” realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Na okładce: Michał KleofasA Ogiński [1792-1793] Józef Grassi, technika olejna, w zbiorach Muzeum narodowego w Krakowie

Michał Kleofas Ogiński (1765-1833)

Jeden z wielkich niestety zapomnianych, a pochowany obok Galileusza czy Michała Anioła. Oddziaływał twórczo na Adama Mickiewicza, a niektórzy przekonani są o inspiracji dla Chopina. Nazwisko księcia Michała Kleofasa Ogińskiego powinno znów wrócić na „salony polskiej spuścizny narodowej”. Warto zatem już na wstępie wytoczyć najcięższe działo błędu historii: według badań muzykologicznych, jak i historycznych faktów – które dokumentowane są przez rodzinę Załuskich (z domu: Ogiński) – istnieją przesłanki na poparcie tezy, iż to książę Ogiński jest autorem hymnu narodowego – „Mazurka Dąbrowskiego”. Owy mazurek miał być prezentem dla generała Henryka Dąbrowskiego i melodia, która dziś jest pierwszą kompozycją narodową, wcale nie pochodzi z podań ludowych. Ogiński nie był skrytym artystą, stroniącym od świata, pochłoniętym przez hermetyczny świat nut. Jedno z pewnością zawróciło Ogińskiemu w głowie: gen Niepodległej. Obok twórczości artystycznej, poświęcał się działalności politycznej i służbie dyplomatycznej. Bywał na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, spotykał się z carycą Katarzyną II, poznał osobiście Napoleona Bonaparte. Swoimi polonezami brylował na salonach rosyjskich, licząc się dzięki temu w polemikach politycznych. Pełnił funkcje: posła, ministra, dyplomaty. Jako pierwszy w historii ambasador – mianowany przez króla – walczył m.in. o to, by nie odebrano Polsce Gdańska, na który różni zaborcy wciąż mieli chrapkę. Odznaczony został Orderem Orła Białego. Gdy doszło do drugiego rozbioru Polski, nie mógł się z tym pogodzić. Gdy doszło do Insurekcji Kościuszkowskiej, przeszedł od razu do czynu. Zorganizował m.in. własny oddział partyzancki, wykorzystując do walki: improwizację, bo przecież lepiej znał nuty, niż sztukę wojskową. Był powiernikiem Tadeusza Kościuszki. Po klęsce powstania, skonfiskowano majątki ziemskie Ogińskiego, a Rosjanie wyznaczali nagrodę za jego głowę. Artyście udało się jednak zbiec za granicę, „przywdziewając” kamuflaż służącego krewnej z rosyjskim paszportem . Pożegnanie Ojczyzny zdarzyło się nie raz autorowi polonezów, z genem narodowym. Trzeci rozbiór Polski wymazał definitywnie naszą Ojczyznę z mapy Europy – na 123 lata. Ogiński podzielił los emigranta, rewolucjonisty i wroga politycznego, wygnańca i tułacza. Powrócił do kraju, gdy rządy objął car Aleksander I – Ogiński otrzymał posadę i nie raz „obietnice” o zwrócenie Polsce niepodległości... Na tym etapie życia poświęcił się jednak muzyce: z fortepianu i skrzypiec płynęły słynne romanse i polonezy. Znawcy uważają, że rezonans polonezów Ogińskiego słychać w twórczości Chopina. Nazwisko Michała Kleofasa Ogińskiego było często nietaktownie pomijane w historii polskiej muzyki, a był to książę czynu, który całe życie myślał i grał kategoriami polskiej sprawy. W Jego duszy pobrzmiewał zawsze hymn przyszłości Polski - mazurek Niepodległej.

Natalia Walewska

Koncertmistrzyni Orkiestry Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, koncertująca skrzypaczka, doskonale wykształcona między innymi przez legendarnego wirtuoza skrzypiec Leonida Kogana. W swoim dorobku ma laury na prestiżowych międzynarodowych konkursach, między innymi: Międzynarodowym Konkursie im. K. Szymanowskiego. Uczestniczyła w licznych festiwalach, gdzie występowała pod batutą wielkich dyrygentów jak: G. Solti, Ch. Eschenbach, M. Roztropowicz. Od 1999 roku piastuje prestiżowe stanowisko koncertmistrza Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. Fryderyka Chopina w Gdańsku. Regularnie jest zapraszana w charakterze solistki do współpracy z orkiestrami symfonicznymi w kraju i zagranicą. Jej umiejętności zostały docenione przez uznanych dyrygentów jak Jerzy Maksymiuk, Ernst van Tiel, Massimiliano Caldi, Maxim Vengerov, Vag Papian, Juozas Domarkas, Sir Neville Marriner, Sławomir Chrzanowski, Petr Chromcak.

W dorobku autorskim Natalii Walewskiej znajdują się nagrania płytowe wysoko oceniane zarówno przez melomanów jak i przez dziennikarzy z branży fonograficznej. Do najcenniejszych należą: „Romanza Classica” na skrzypce i organy z prof. Romanem Peruckim (osiągnęła status Złotej płyty), „Clair de Lune” nagraną wspólnie z pianistą prof. Bogdanem Kułakowskim, „Violin & Piano” z pianistą Rafałem Lewandowskim, „Cztery pory roku” Antonio Vivaldiego z Zespołem Muzyki Dawnej „Cappella Gedanensis” pod dyrekcją Tadeusza Wojciechowskiego (Platynowa Płyta), „War Requiem” z dyrygentem Sir Nevillem Marrinerem. Płyta z nagraniem koncertu „Harmonia” Zbigniewa Kruczka (Belgia) na skrzypce, trąbkę i orkiestrę symfoniczną (Polska Filharmonia Bałtycka) pod dyrekcją włoskiego dyrygenta Massimiliano Caldiego to dzieło specjalnie skomponowane z dedykacją dla artystki.

Natalia Walewska wykonuje autorskie programy i oprócz znanego cyklu koncertów A. Vivaldiego „Cztery pory roku” grywa również koncerty z muzyką popularną m.in. tanga i walce, wirtuozowskie klasyczne miniatury na skrzypce i fortepian oraz programy edukacyjne dedykowane najmłodszym słuchaczom. W 2010 roku rozpoczęła współpracę z Królewską Orkiestrą Salonową, gdzie występuje solo i dyryguje od pulpitu. Te widowiska to atrakcyjny show w stylu wiedeńskich gal operowych, z udziałem śpiewaków oraz baletu. Za swoje osiągnięcia artystyczne w dziedzinie kultury została nominowana do nagrody „Splendor Gedanensis - 2010”. Jest również wielokrotną stypendystką Marszałka Województwa Pomorskiego.

W 2014 roku została zaproszona do współpracy przy filmie „Kobiety bez wstydu” w reżyserii Witolda Orzechowskiego i nagrała „Pocztówkę z Paryża”, ścieżkę muzyczną skomponowaną przez Piotra Salabera. W 2015 roku powstała płyta z muzyką filmową „Amber tango”, zawierająca najpiękniejsze, najbardziej znane melodie filmowe. Płyta ta powstała przy współpracy z dyrygentem Szymonem Morusem, Pawłem A. Nowakiem i Orkiestrą Kameralną Progress. W 2016 r. została Wiceprezesem gdańskiego stowarzyszenia Amberton, z którym realizuje autorskie programy artystyczne i edukacyjne dla najmłodszych melomanów. Jest twórcą i dyrektorem artystycznym Festiwalu Baltic Souvenir, który odbywa się w sezonie wakacyjnym w Gdańsku, Gdyni i Sopocie. W 2017 r. artystka została zaproszona do wykonania solowej partii skrzypiec w koncercie plenerowym i nagraniu DVD oratorium Non Omnis Moriar Piotra Salabera. Koncert zgromadził kilkutysięczną publiczność w Bydgoszczy na Wyspie Młyńskiej. W czerwcu 2018 r. z okazji 100 lecia KUL (Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego) Natalia Walewska wykonała uroczysty koncert z towarzyszeniem orkiestry.

Od 2018 roku regularnie koncertuje z wybitną polską mezzosopranistką Alicją Węgorzewską. Natalia Walewska chętnie angażuje się również w działalność charytatywną (koncert dla SOS Wioski Dziecięce w Warszawie).

Występuje jako solistka w koncertach organizowanych w filharmoniach w Katowicach, Olsztynie, Zabrzu, Kielcach oraz w macierzystej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Z okazji upamiętnienia 100-lecia Niepodległości Polski brała udział w prestiżowych wydarzeniach, wykonując fantazję na skrzypce solo i orkiestrę „Vox Amoris” Peterisa Vasksa oraz polonezy Michała Kleofasa Ogińskiego. Światowe prawykonanie kompozycji Ogińskiego odbyło się w Gdańsku, wspólnie z pianistą Iwo Załuskim z Walii, prapraprawnukiem Michała Kleofasa. Polonezy zostały zarejestrowane w 2019 roku na płycie CD „Perły Kultury Polskiej”, która upamiętnia muzyczne dziedzictwo polskich kompozytorów.

W marcu 2020 roku w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku odbył się koncert jubileuszowy z okazji 20-lecia pracy artystycznej Natalii Walewskiej, gdzie otrzymała od Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

W 2021 roku po uzyskaniu stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, zrealizowała projekt „Ocalić od zapomnienia Perły Polskiej Kultury”. Dzięki temu w kręgi edukacyjne trafiły autorskie nuty polskich kompozytorów opracowane przez artystkę oraz filmy przedstawiające wzorcowe wykonania utworów.

Rafał Lewandowski

ukończył Akademię Muzyczną im. Stanisława Moniuszki w

Gdańsku w klasie fortepianu Andrzeja Artykiewicza. Jako stypendysta tej uczelni brał udział

w kursie mistrzowskim w Weimarze, a następnie kontynuował studia pianistyczne pod

kierunkiem światowej sławy wirtuoza i pedagoga Bernarda Ringeissena w Paryżu.

Jednogłośną decyzją jury otrzymał I nagrodę konkursu muzyki kameralnej Conservatoire

National de Rueil Malmaison we Francji.

Rafał Lewandowski prowadzi ożywioną działalność koncertową – występował w wielu

krajach Europy, m.in. w Austrii, Włoszech, Danii, Francji, Niemczech, Chorwacji oraz

wielokrotnie w USA, gdzie debiutował w 1992 roku w nowojorskim Lincoln Center jako

solista w koncercie Princeton Symphony Orchestra i od tego czasu często powraca (ostatnio w

2009 jako solista w koncercie Connecticut Virtuosi Orchestra).

Brał udział w prestiżowych festiwalach muzycznych np. Rencontres Internacionales Frederic

Chopin a Nohant, Betlehem Pennsylvania Music Festiwal, Letni Festiwal Muzyczny w

Łańcucie, Gdański Festiwal Pianistyczny Fermata.

Z okazji Roku Chopinowskiego (1999) wystąpił m.in. z recitalem solowym w Senacie

Republiki Francuskiej w Palais de Luxembourg w Paryżu. W roku 2010 w ramach

programu Chopin 2010 wykonuje w Polsce i za granicą recitale chopinowskie złożone z

utworów solowych i kameralnych (obok utworów solowych również m.in. Sonata

wiolonczelowa i Trio fortepianowe). Rafał Lewandowski występuje zarówno jako solista jak i

kameralista współpracując z wieloma wybitnymi instrumentalistami, dyrygentami i

wokalistami: z Natalią Walewską, Adamem Klockiem, Wojciechem Rajskim, Janem

Łukaszewskim, Triną Renay, Agnieszką Wolską, Bogną Forkiewicz, Andre Orlovitzem,

Krzysztofem Wroniszewskim, Piotrem Kusiewiczem, Jackiem Szymńskim, Dariuszem

Wójcikiem i wieloma innymi wybitnymi artystami. W swoim repertuarze posiada utwory od

baroku do współczesności. Oprócz znanych dzieł z literatury pianistycznej prezentuje również

utwory rzadko wykonywane np. fortepianowe kompozycje Rossiniego (Peches de Vieillesse)

czy Antona Rubinsteina (Koncert fortepianowy d-moll). Z powodzeniem angażuje się

również w projekty artystyczne przekraczające granice muzyki klasycznej, np. wykonania

kompozycji Astora Piazzoli (4 Pory Roku), Leonarda Bernsteina (Chichester Psalms) a także

aranżacje piosenek i standardów jazzowych. Dokonał licznych nagrań dla wytwórni

Gatunek: Muzyka poważna/klasyczna

Data wydania: 2022-11-20

Numer katalogowy: SL 1318