Drenaż – gwarancja na suchą piwnicę. Kiedy drenaż jest potrzebny?
Spis treści:
Nie zawsze jednak zabieg ten zapewnia stuprocentową ochronę. Wówczas należy wykonać drenaż. W jakich sytuacjach jest to rozwiązanie niezbędne?
Co to jest drenaż?
Drenaż pozwala na szybkie odprowadzenie wody zbierającej się w gruncie w pobliżu piwnicy i innych pomieszczeń gospodarczych. Jej nadmierna ilość może bowiem zagrażać ścianom piwnicznym i fundamentowym. W skład drenażu wchodzą zazwyczaj rury, które opasują fundamenty i studzienki chłonne. To do tych ostatnich kierowany jest nadmiar wody.
Taka budowa nie zawsze jest jednak regułą. To, z jakich elementów składa się drenaż, zależy w dużej mierze od uwarunkowań lokalnych czy też konstrukcji budynku. Jedno jest pewne. Zabezpiecza on piwnicę przed wilgocią. Zbiera wodę gruntową i opadową występującą w obszarze domu i usuwa ją w bezpieczne miejsce.
Instalację drenażową można ułożyć wokół budynku lub pod nim. W jej skład wchodzą rury perforowane, które zazwyczaj układa się w obsypce filtracyjnej, czyli w żwirze lub tłuczniu frakcji o wymiarach od 2 do 30 mm. Ważnymi elementami drenażu są również studzienki osadowe, w tym zwłaszcza studzienka zbiorcza, z której to woda jest odprowadzana poza obszar chroniony.
Budując instalację drenażową, warto pamiętać o tym, aby rury zostały ułożone z niewielkim spadkiem. Dzięki temu woda będzie grawitacyjnie spływać do studzienek. Na niektórych terenach obsypka nie jest konieczna, ułatwia jednak przesączanie się wody do rur.
Kiedy drenaż jest potrzebny?
Wykonanie drenażu jest konieczne, jeśli dom znajduje się na działce, która położona jest na terenie o wysokim poziomie wody gruntowej, zwłaszcza jeśli cechą charakterystyczną gruntu jest mała przepuszczalność. Z tego też względu zanim zdecydujemy się na budowę domu, działkę powinien sprawdzić geotechnik, który określi warunki gruntowne i wodne. Ważne jest jednak to, aby specjalista podał nam maksymalny, a nie aktualny poziom wód gruntowych, który zmienia się wielokrotnie w ciągu roku.
Możliwość wykonania drenażu istnieje wszędzie tam, gdzie istnieją odpowiednie warunki do obniżenia poziomu wody gruntowej oraz utrzymania jej na stałym poziomie. Ponadto, musi istnieć możliwość odprowadzenie wody do kanalizacji, rowu melioracyjnego, stawu czy też studni chłonnej. Nadmiar wody możemy również rozsączyć po działce.
Drenaż należy wykonać także w sytuacji, gdy zamierzamy zbudować dom na skarpie. Jeżeli tego nie zrobimy, spływająca z góry woda będzie zatrzymywała się na ścianach piwnicznych, w ten sposób prowadząc do ich zamoknięcia. Drenaż to dobra inwestycja, nawet jeśli budynek nie stoi na skarpie czy też terenie o wysokim poziomie wody gruntowej. Pozwala bowiem zabezpieczyć piwnicę i inne pomieszczenia gospodarcze przed zalaniem.
Wiele budynków nie może być jednak drenowane, a tym bardziej podpiwniczane. Dotyczy to zwłaszcza tych domów, które budowane są na działkach charakteryzujących się bardzo trudnymi warunkami wodnymi. Na rynku dostępnych jest jednak szereg specjalistycznych rozwiązań, które pozwalają na zabezpieczenie przed wodą niemal każdego budynku, niezależnie od miejsca jego położenia. W takim wypadku należy jednak przeprowadzić kalkulację cenową. Może się bowiem okazać, iż osuszanie działki będzie nieopłacalne.
Rodzaje drenażu
Drenaż to pojęcie ogólne. Kryje się pod nim co najmniej kilka sposobów na odprowadzenie wody opadowej i obniżenie poziomu wód gruntowych. Oto najważniejsze rodzaje drenażu:
1. Drenaż opaskowy – zwany również drenażem zewnętrznym, otokowym lub pierścieniowym. Jego wykonanie zaleca się w przypadku gruntów, które charakteryzują się słabą przepuszczalnością wody. Mowa tu przede wszystkim o glebach gliniastych, ilastych i niejednorodnych. Wskazany jest również na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych.
Jak sama nazwa wskazuje, drenaż opaskowy otacza zewnętrzne ściany fundamentowe. Odprowadza w ten sposób nadmiar wody deszczowej, która spływa w głąb ziemi, oraz obniża poziom wody gruntowej wokół domu w taki sposób, aby znajdowała się ona poniżej poziomu posadzki piwnicy i innych pomieszczeń gospodarczych.
O tym, jak duże obniżenie poziomu wody gruntowej jest wymagane, decydują przepisy. Zwierciadło wody gruntowej powinno się bowiem układać poniżej posadzki kondygnacji podziemnej budynku na głębokości od 0,3 do 1 metra. Zwykle jednak jest to 0,5 metra.
Z kolei rury drenażowe powinny być ułożone w połowie wysokości ław fundamentowych. Warto zadbać o to, aby spód rur znajdował się co najmniej 20 centymetrów poniżej górnej krawędzi ław. Nie może on jednak sięgać niżej niż dolna krawędź ław. W przeciwnym razie woda może dostać się pod fundament i go podmyć.
Drenaż otokowy najlepiej wykonywać w momencie wznoszenia ścian piwnicy i innych pomieszczeń gospodarczych. Wówczas możemy ułożyć sączki w pobliżu ścian fundamentowych. W tym celu poszerzamy wykop o około 50 centymetrów. Taki drenaż opaskowy zyskał miano drenażu przyściennego.
Jeżeli wykonujemy drenaż wokół już istniejącego domu lub poniżej poziomu posadowienia budynku, wówczas rury drenażowe należy oddalić od ścian obiektu o około 2-3 metry. W tym wypadku mowa o drenażu opaskowym odsuniętym.
Jeśli zależy nam na tym, aby instalacja drenażowa była skuteczna, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na jej projekt. System musi tworzyć coś na kształt zamkniętej opaski, obejmującej wszystkie ściany, które stykają się z ziemią. W przeciwnym razie drenaż nie spełni swoich funkcji.
To, w jaki sposób zostanie wykonany drenaż otokowy, zależy przede wszystkim od przepuszczalności gruntu. Gdy mamy do czynienia z:
- gruntem przepuszczalnym – stopień trudności wykonania drenażu nie jest duży. Wówczas na poziomie ław fundamentowych należy ułożyć kolejno: obsypkę drenarską, a następnie rury, które obsypujemy obsypką. Na koniec całość przykrywamy gruntem rodzimym.
- gruntem nieprzepuszczalnym – wówczas technika wykonania drenażu otokowego jest nieco bardziej skomplikowana i musi być poprzedzona drenażem płaszczyznowym. W tym wypadku na ścianach fundamentowych układamy kolejno: izolację przeciwwilgociową lub hydroizolację, warstwę styropianu oraz warstwę drenażową, która ma za zadanie ułatwić spływanie wody wzdłuż ścian oraz przyspieszyć ich schnięcie. W następnym kroku zabezpieczamy całość oraz dno wykopu za pomocą tkaniny filtracyjnej (geowłókniny). Potem układamy warstwę obsypki filtracyjnej, na której umieszczamy rury drenarskie. Teraz pora na ponowne zabezpieczenie warstw tkaniną filtracyjną. Na koniec na powierzchni terenu wykonujemy opaskę żwirową. Prowadzimy ją wokół całego budynku, tuż przy jego ścianach.
2. Drenaż tradycyjny – inaczej określany drenażem wewnętrznym, powierzchniowym lub podpodłogowym. Jest wykonywany, gdy nie ma możliwości skorzystania z drenażu opaskowego, czyli w dwóch sytuacjach:
- gdy budynek usytuowany jest w zabudowie szeregowej,
- gdy zalewaniu ulega jedynie część podpiwniczenia, więc nie ma potrzeby wykonywania drenażu wokół całego budynku.
Drenaż tradycyjny polega na ułożeniu rur drenarskich w piwnicy i innych pomieszczeniach gospodarczych wzdłuż ich ścian oraz przez ich środek. Robi się to w kilku liniach równoległych do krótszego boku, na posadzce lub pod nią. Drenaż wewnętrzny może zatem wymagać zerwania istniejącej posadzki, jeżeli piwnice nie są wysokie lub wykonania wykopów zgodnie z przewidzianą trasą drenażu.
Następnie układamy rury drenarskie, pamiętając o tym, aby zasypać je odpowiednią ilością drobnego żwiru. Warstwa musi mieć grubość około 20 centymetrów. W kolejnym kroku układamy izolację i posadzkę, pozostawiając dostęp do studzienek kontrolnych.
W sytuacji, gdy nie zrywamy podłogi, aby wykonać drenaż, należy połączyć izolację ułożoną nad ciągiem drenarskim z izolacją przeciwwilgociową podłogi. Czynność tę wykonujemy po zasypaniu drenażu.
Działanie drenażu tradycyjnego niczym nie różni się od funkcjonowania drenażu otokowego, przy czym ta druga opcja jest tańsza w wykonywaniu oraz łatwiejsza w naprawie. Warto zaznaczyć, iż w jednym domu można wykonać obydwa typy drenaży jednocześnie. Wówczas nadmiar wody z drenażu tradycyjnego odprowadzany jest do drenażu opaskowego.
3. Drenaż francuski – to specyficzna odmiana drenażu, która wyróżnia się lekkością i łatwością wykonania. Jest to również najtańsze rozwiązanie, nie wymagające stosowania sączków. Drenaż francuski to nic innego jak zasypka żwirowa, która została szczelnie zamknięta w geowłókninę, pełniącą rolę filtra.
W takim przypadku woda sączy się przez zawarte w tkaninie filtracyjnej mikropory. Skutkiem tego jest odprowadzanie większej ilości wody w porównaniu z rurą perforowaną. Co więcej, w drenażu tym konieczne jest stosowanie jedynie kruszywa mineralnego (żwiru lub tłucznia o jednorodnej średnicy wynoszącej minimum 8 mm) oraz geowłókniny igłowej. Drenaż ten nie wymaga zatem studzienek kontrolnych, jednak należy pamiętać o tym, iż nie można zastępować powyższych materiałów innymi, gdyż wówczas drenaż nie spełni swoich funkcji.
Podstawową przewagę drenażu francuskiego nad drenażami rurowymi stanowi to, iż jest odporny na zapychanie, zamulanie czy też uszkodzenia mechaniczne. Co więcej, można go wykorzystywać do odwadniania dużych powierzchni, takich jak boiska sportowe, parkingi czy też drogi dojazdowe. Sprawdzi się wszędzie tam, gdzie potrzebna sprawnego i niezawodnego systemu usuwającego nadmiar wody.
W przypadku drenażu francuskiego pracę rozpoczynamy od wykonania wykopu, który swą szerokością będzie odpowiadał szerokości projektowanego drenu. Musi się on również zostać ułożony na właściwej głębokości – co najmniej 1/3 drenu ma się znajdować poniżej głębokości przemarzania terenu.
Następnie układamy przycięte kawałki geowłókniny wzdłuż kierunku pochyleń, przytwierdzając je do gruntu specjalnymi szpilkami, które mają kształt litery U. Na koniec zasypujemy drenaż gruntem rodzimym.
Drenaż – jak głęboko?
To, na jakiej głębokości znajdować będzie się drenaż, zależy od tego, na które z wyżej wymienionych rozwiązań się zdecydowaliśmy:
- drenaż opaskowy – głębokość około od 0,3 do 1 m, zwykle 0,5 metra w gruntach piaszczystych oraz 0,6 do 2 m (średnio 1 m) w gruntach pylastych i gliniastych,
- drenaż wewnętrzny – przynajmniej 20 centymetrów poniżej posadzki,
- drenaż francuski – co najmniej 1/3 drenu powinna znajdować się poniżej głębokości przemarzania terenu.
Drenaż – jak daleko od domu?
Podobnie jak w przypadku głębokości, odległość rur filtracyjnych od budynku zależna jest od rodzaju drenażu, na jaki się zdecydowaliśmy. W przypadku drenażu otokowego, gdy poziom posadowienia obiektu znajduje się na stropie warstwy nieprzepuszczalnej, drenaż należy ułożyć blisko fundamentów – w odległości około 0,4-0,5 metra. Jeżeli wykonujemy drenaż wokół już istniejącego domu lub poniżej poziomu posadowienia budynku, wówczas rury drenażowe należy oddalić od ścian obiektu o około 2-3 metry.
Drenaż ogrodu
Zastoiska wodne w ogrodzie sprawiają, że korzystanie z ogrodu jest utrudnione. Co więcej, wpływają one niekorzystnie na rośliny, podtapiając je. Aby uniknąć tych sytuacji, warto zastosować drenaż w ogrodzie. Zdecydować możemy się na jedno z dwóch podstawowych rozwiązań:
- drenaż podziemny – w skład konstrukcji wchodzą sączki, zbieracze oraz studzienki. Drenaż podziemny można układać blisko nawierzchni utwardzonych. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby obejmował on także większą powierzchnię działki. W przypadku dużych ogrodów, w których odwodnienia wymaga powierzchnia o szerokości, co najmniej 8 metrów, warto zdecydować się na systematyczny drenaż podziemny. Na małych działkach cechujących się wysokim poziomem wody gruntowej lepiej sprawdzi się niesystematyczny drenaż podziemny.
- drenaż powierzchniowy – w tym wypadku warstwa drenażowa jest układana wzdłuż nawierzchni utwardzonych ukształtowanych w taki sposób, aby spadek wody następował w ich kierunku.
W przypadku ogrodu można zastosować również drenaż francuski. Pozwala ona odprowadzenie wody opadowej z dużej powierzchni i obniżenie wód gruntowych. Jest również tani w wykonaniu, co jest szczególnie istotne, jeśli chcemy pozbyć się wody z dużego obszaru.
Komentarze (0)