Frisbee - co to jest? Jak wybrać najlepsze?

Zwłaszcza że może być on realizowany na wiele rozmaitych sposobów. Jednym z nich jest gra z wykorzystaniem frisbee. Co to jest frisbee? Odpowiedź na to pytanie należy rozbić na dwa pojęcia – jedno z nich związane będzie z przedmiotem, natomiast drugie z dyscypliną sportu.

Jeżeli chodzi o przedmiot, frisbee jest dyskiem o określonych średnicy (najczęściej około 25 cm) wykonanym z tworzyw sztucznych. Podkreślić należy, że sama nazwa frisbee oznacza zastrzeżony znak towarowy, do którego prawa posiada firma Wham-O. Wspomniane dyski występują na rynku w wielu odmianach – różnią się one między sobą przede wszystkim parametrami użytkowymi, takimi jak chociażby ciężar czy twardość. Wszystko to przekłada się na lot dysku, który (jeśli zostanie odpowiednio rzucony) może pokonać dystans kilkudziesięciu, a nawet kilkuset metrów.

W kontekście dyscypliny sportowej, frisbee polega na rzucaniu dyskiem, a następnie złapaniu go w locie. Ta z pozoru prosta gra może być przeprowadzana kilka sposobów, dlatego w środowisku panuje podział różne dyscypliny. Spośród nich wymienić można:

• freestyle frisbee – polega na wykonywaniu różnego rodzaju trików z dyskiem. Gracz może je przeprowadzać umieszczając dysk na palcu (przypomina to kręcenie piłką do koszykówki), przerzucać przez siebie bądź wyrzucać, by następnie efektownie go złapać. Repertuar ewolucji jest bardzo szeroki, dlatego gracze są w stanie realizować różne techniki.
• ultimate frisbee – jest to gra zespołowa, która polega na dotarciu z dyskiem do tak zwanych stref punktowych. Pod tym względem dyscyplina ta bardzo przypomina rugby. Gra odbywa się na boisku o wymiarach 100x37 metrów, gracze dzielą się na dwie drużyny i wymieniają między sobą dysk do momentu aż przedostaną się do strefy punktowej bądź stracą go na rzecz przeciwników.

Bardzo ważne jest to, że gra w ultimate frisbee związane jest z całkowitym brakiem fizycznego kontaktu. Gracze mogą jedynie próbować przechwycić lecący dysk. Z samym dyskiem nie można biegać – po otrzymaniu, należy go od razu przekazać kolejnemu członkowi drużyny. Ekipa broniąca może przechwycić dysk w przypadku jego złapania, strącenia na ziemię lub w sytuacji, gdy opuści on boisko.

• dog frisbee – jak nietrudno się domyślić, dyscyplina ta polega na współpracy psa z opiekunem. Dysk rzucany jest na różne sposoby, zadaniem psa jest jego złapanie w locie. Dyscyplina ta stała się tak popularna, że powstało wiele jej odmian. Polegają one między innymi na aportowaniu dysku wyłącznie na wyznaczonym polu, wykonywaniu możliwie jak najdalszych rzutów zakończonych złapaniem dysku przez psa czy chociażby na przeprowadzaniu rozmaitych, freestyle’owych ewolucji.

Jak wybrać frisbee?

Jak widać, omawiany sport może być niezwykle ekscytujący. Żeby się w nim realizować, konieczny jest jednak zakup odpowiedniego dysku, który na rynku występuje w wielu zróżnicowanych odmianach. Na co więc powinniśmy zwrócić szczególną uwagę?

Waga i wielkość

Oba parametry powinny być dopasowywane do stopnia zaawansowania użytkowania. Duże dyski wymagają o wiele większej wprawy aniżeli modele o niewielkich rozmiarach. Przygodę z tym sportem warto więc rozpocząć od dysków mniejszych, a następnie po kolei próbować się z większymi odmianami.

Twardość

Do czynienia mamy z podobną zależnością, co w przypadku wagi i wielkości. Początkującym zalecamy zakup dysku i mniejszej wadze, gdyż zdecydowanie łatwiej nim operować. Pamiętać należy, że w niektórych modelach o twardości decyduje bowiem również kolor dysku. Różnego rodzaju barwniki mogą bowiem doprowadzić do jego zmiękczenia, dlatego najcięższe dyski przeważnie są koloru białego.

Środek ciężkości

Jeżeli zależy nam dynamicznej grze zespołowej, decydujmy się na modele, których środek ciężkości rozłożony jest na całej powierzchni. Dzięki temu wykonywane rzuty okażą się precyzyjniejsze i szybsze. Dla miłośników rozmaitych trików przygotowywane są natomiast dyski, których środek ciężkości skupiony jest na rancie – zdecydowanie ułatwia to wprowadzanie rotacji.

Rant

Czyli krawędź dysku. Podczas zakupu urządzenia, skupić powinniśmy się na głębokości rantu. Im rant głębszy, tym dłużej będzie utrzymywał się w powietrzu – tego typu dyski zalecane są osobą, które rozwijają umiejętności w dyscyplinie freestyle frisbee. Płytsze ranty sprawiają, że dysk gorzej utrzymuje się w powietrzu, dlatego szybko spada na ziemie. Właściwości te są doceniane przez rywalizujące między sobą zespoły w grze ultimate frisbee.

Głęboki rant przekłada się również na to, że o wiele łatwiej jest wykonać wiele skomplikowanych ewolucji, które mają ogromne znaczenie we freestylu.

Frisbee – jak zacząć?

Najlepiej od podstaw, czyli nauki rzucania i łapania. Trening rozpocząć można w parach bądź w większej grupie – na początek oddalcie się od siebie na niewielką odległość i spokojnie wymieniajcie się dyskiem. Gdy nabierzecie wprawy, możecie zwiększyć odległość.

Jeśli rzucanie i łapanie dysku przestanie być dla Was problemem, może rozpocząć do wykonywania najprostszych trików. W sieci znaleźć można wiele poradników wyjaśniających sposoby ich przeprowadzania. Regularny trening po pewnym czasie pozwoli Wam znacznie zwiększyć repertuar rozmaitych ewolucji.

Frisbee dla psa

W Polsce niezwykle popularną dyscypliną jest dog frisbee – rozwijać w niej można się zarówno na rozmaitych zawodach, jak i po prostu w parku podczas spaceru z psem.

Zanim jednak zaczniemy zabawę z naszym pupilem, warto zastanowić się nad wyborem odpowiedniego dysku. Kryteria w tym przypadku nieco różnią się do tego, na czym skupialiśmy się podczas doboru urządzenia do ultimate i freestyle frisbee.

Rodzaj

Dyski do dog frisbee dzielą się na wiele rodzajów, które różnią się między sobą przede wszystkim wytrzymałością konstrukcji oraz użytymi materiałami i dodatkami. Biorąc pod uwagę ofertę rynkową, początkującym warto polecić takie dyski jak:

• Hero Xtra – wyróżniają się wykorzystaniem dodatku do tworzywa, który poprawia przyczepność dysku do ręki,
• Fastback Flex – charakteryzują się wysoką elastycznością oraz konstrukcją, która wydłuża czas, w jakim dysk spędza w powietrzu. Dzięki temu pies ma czas na odpowiednie ustawienie się względem dysku,
• Hero Xtra Distance – posiadają dużo gumy, przez co są stosunkowo miękkie,
• Euroblend – są to dyski bardzo wytrzymałe, dlatego niestraszne im psie kły. Pozwalają na rzuty na spore odległości,
• Super – występują w wielu odmianach (między innymi Sonic, Star, Swirl i Aero), w każdym jednak przypadku mamy do czynienia z bardzo wytrzymałym dyskiem, który wyróżnia się doskonałymi parametrami lotnymi.

Wytrzymałość na warunki pogodowe

Nie powinniśmy bagatelizować tej kwestii, gdyż wiele dysków pod wpływem temperatury i wilgoci szybko niszczeje. W zimie i w okresie jesiennym, warto korzystać z dysków elastycznych, którym niestraszna wilgoć i niskie temperatury. W przypadku dużego wiatru, oczywiście należy korzystać z dysków cięższych.

Kolor

Wbrew pozorom, ma on ogromne znaczenie. Pamiętajmy, że psy zupełnie inaczej postrzegają kolory niż ludzie. Nie warto decydować się więc na dyski w kolorze zbliżonym do koloru nieba bądź modele przezroczyste. Tego typu dyski staną się bowiem dla kompletnie niewidoczne.

Jak rzucać frisbee psu?

Często nawet płynny i stabilny rzut nie zagwarantuje nam sukcesu. Wszystko to sprawia, że powinniśmy dostosować rodzaj rzucanego dysku do zachowania psa. Jeżeli nasz pupil nie jest w stanie wyczekać frisbee i po prostu leci jak najszybciej do przodu, warto zaopatrzyć się w tak zwane modele uciekające (m.in. Hero Xtra).

W przypadku „wolnego” psa, który nie lubi skakać, powinniśmy natomiast decydować się na dyski wolne. Są również rasy, które bardzo wysoko skaczą i ogólnie są energiczne. W takim przypadku najlepszym wyborem okaże się dyski zawisające, które długo utrzymują się w powietrzu „zawisając” nad psem.

Frisbee – jak nauczyć psa?

Oczywiście niczego nie otrzymamy w prezencie – efekty pojawią się bowiem dopiero po regularnych treningach. Od kiedy jednak możemy uczyć psa łapania frisbee? Nie ma żadnej dolnej granicy wieku, zabawę rozpocząć możemy nawet ze szczeniakiem. Należy jednak do tego podchodzić z wyczuciem.

Najpierw koniecznie „nauczmy” psa dostrzegania różnych przedmiotów. Warto na początek zaopatrzyć się w coś bardzo miękkiego, na przykład specjalny, zabawkowy sznurek, który będziemy podsuwać mu pod nos. Gdy się nim zainteresuje, zacznie go gryźć. Jest to idealny czas na zabawę w szarpanie. Zawsze, gdy pies złapie dysk, zacznie się z nami siłować, warto go nagradzać – chociażby poprzez poklepanie po brzuchu.

Podczas szarpania warto dać psu wygrać, tak aby poczuł, że zabawa przynosi mu jakieś korzyści (obowiązkowo nagradzajmy i chwalmy do za to). Bezpośrednio po szarpaniu, możemy przystąpić do nauki aportowania. Podczas zabawy po prostu rzućmy zabawkę na parę metrów. Następnie zachęcajmy go, by nam ją przyniósł. Za każdy sukces chwalmy naszego pupila.

Gdy nauczy się aportować, możemy pomyśleć o frisbee. Pierwszy dysk powinien być miękki, tak aby nie zniechęcić psa i nie uszkodzić mu zębów. Zabawę znowu zaczynamy od szarpania, a następnie przechodzimy do aportowania. Najpierw na niewielkie odległości, a potem na coraz większe dystanse. Nie przemęczajmy jednak psa – kilka prób na początek okażą się wystarczające.

Jaki pies nada się do frisbee?

Każdy! Oczywiście niektóre rasy będą w stanie wykonywać więcej ewolucji, a także łapać dysk na większe odległości, jednak bezsprzecznie każdego psa możemy nauczyć łapać dysk. Musimy jednak podchodzić do tego z sercem i, co najważniejsze, z wyczuciem.

Jeśli natomiast planujemy zajęcie się dog frisbee zawodowo, warto zdecydować się na takie rasy psów jak: owczarek australijski, niemiecki i belgijski, border collie czy terier walijski.

Frisbee – cena

Oczywiście uzależniona jest ona od rodzaju dysku. Najbardziej miękkie i najtańsze dyski zakupimy już za mniej niż 10 złotych. Modele bardziej wytrzymałe mogą nas natomiast kosztować od 20 do ponad 100 złotych.

Polecane artykuły

Pralki z funkcją pupil - jak wybrać? jaka najlepsza?

Jak kontrolować zwierzaka, który został sam w domu? Konkretne urządzenia do obserwacji pupila

Ciąża i zwierzęta – czy można to pogodzić? Co to toksoplazmoza?