Jak nałożyć tynk cementowo-wapienny?
Spis treści:
Mogą one pełnić funkcje dekoracyjne lub stanowić podstawę do nakładania kolejnych warstw upiększających nasze ściany. Jak zatem nałożyć tynk cementowo-wapienny, aby spełniał swą rolę użytkową, a zarazem pięknie się prezentował?
Co to są tynki cementowo-wapienne?
Tynk cementowo-wapienny stanowi mieszaninę cementu, piasku, wapna oraz wody. Bogaty asortyment produktów tego typu sprawia, że każda osoba planująca remont znajdzie tynk odpowiadający jej potrzebom, preferencjom oraz możliwościom finansowym. Część mieszanek dostępnych na rynku została dodatkowo wzbogacona o tak zwane składniki hydrofobizujące.
Ich podstawowym zadaniem jest ograniczenie lub całkowite powstrzymanie wchłaniania wody. Dzięki temu tynk ma zwiększoną przyczepność, lepiej i sprawniej się wyrabia, a w zależności od potrzeb jego wiązanie i schnięcie ulega spowolnieniu bądź przyspieszeniu. Dodatek stanowią również różnego rodzaju wypełniacze kwarcowe, które nadają materiałowi odpowiednią plastyczność.
W ofercie wielu producentów znajdują się również białe tynki cementowo-wapienne, które posiadają w porównaniu z szarymi tynkami tego typu nieco jaśniejszą barwę. Ma to istotne znaczenie dla wykonywania kolejnych prac wykończeniowych. Dzięki zastosowaniu tynku białego późniejsze malowanie ścian wymaga użycia mniejszej ilości białej lub jasnej farby, aniżeli ma to miejsce w przypadku tynków o szarej barwie.
Z uwagi na swój skład tynki cementowo-wapienne po nałożeniu mają lekko chropowatą fakturę, przez co należy je odpowiednio wygładzić. Jednak nawet po wykonaniu tego zabiegu wciąż pozostają szorstkie. Dlatego zazwyczaj nie stanowią ostatecznej warstwy wykończeniowej, a pełnią rolę podkładu, na który nakładane są między innymi gładzie gipsowe, tynki akrylowe i mineralne czy też sztablatury. Nie można ich zatem, tak jak ma to miejsce w przypadku tynków gipsowych, bezpośrednio malować i tapetować.
Istotną cechą tynków cementowo-wapiennych jest paroprzepuszczalność. W praktyce oznacza to, że położona warstwa nie hamuje przenikania pary wodnej przez ściany i mury domu/mieszkania, dzięki czemu cała konstrukcja może oddychać. Jest to szczególnie ważne w zapobieganiu tworzenia się pleśni wewnątrz pomieszczeń.
Wśród atutów tego typu materiałów zaliczyć można także dobre akumulowanie ciepła. Grubsza warstwa tynku cementowo-wapiennego dodatkowo sprawia, iż komfort akustyczny w pomieszczeniach jest lepszy. Co więcej, tynk tego typu jest odporny na uszkodzenia mechaniczne, dzięki czemu stanowi dobrą osłonę dla wszelkiego rodzaju kabli instalacyjnych, znajdujących się w ścianach.
Podłoże
Tynki cementowo-wapienne znajdują zastosowanie nie tylko w pomieszczeniach suchych, ale również tych, które charakteryzują się większą wilgotnością powietrza. Można je zatem z powodzeniem używać w łazienkach, kuchniach, piwnicach czy też pralniach. Sprawdzą się również doskonale wszędzie tam, gdzie ściany są narażone na uszkodzenia mechaniczne, czyli między innymi na klatce schodowej i korytarzu czy też w garażu. Można je zatem układać w każdym pomieszczeniu, niezależnie od jego przeznaczenia.
Można je zastosować na podłoża takie jak:
- beton tradycyjny i komórkowy,
- cegła,
- płyty kartonowo-gipsowe,
- płyty wiórowo-cementowe,
- powierzchnie gipsowe,
- pustaki ceramiczne.
Doskonale sprawdzają się w sytuacji, gdy chcemy wyrównać krzywizny powierzchni murowanych, sięgające nawet do dwóch centymetrów. Mogą być stosowane także jako podkład pod płytki ceramiczne i wszelkiego rodzaju okładziny.
Nie używa ich się jednak do tynkowania powierzchni:
- drewnianych,
- metalowych,
- z tworzyw sztucznych.
Nie gwarantują bowiem odpowiedniego poziomu przyczepności. W przypadku podłoży tego typu należy najpierw instalować dodatkowe elementy, takie jak maty trzcinowe, siatki, czy też listewki, żeby móc przystąpić do nakładania tynku cementowo-wapiennego.
Warunki przystąpienia do prac
Zanim zaczniemy tynkować musimy odpowiednio przygotować powierzchnię. W przeciwnym razie przyczepność zaprawy będzie niewielka i może ona szybko odpadać. Podłoże musi być:
- nośne, czyli stabilne i mocne,
- suche,
- czyste – pozbawione brudu, kurzu, pyłu, fragmentów tynku, farb, tapet oraz innych zanieczyszczeń,
- nieprzemarznięte – już temperatura poniżej 5 stopni przekreśla jakiekolwiek prace z tynkiem.
Tuż przed podjęciem prac należy zwilżyć powierzchnię czystą szmatką. Dzięki temu sprawdzimy jej chłonność. Jeśli okaże się, że woda szybko się wchłania, ścianę należy dodatkowo zagruntować. Preparat gruntujący powinien być dopasowany do podłoża.
W przypadku gdy tynkujemy powierzchnię gipsową, za pomocą dłuta należy utworzyć na ścianie gęstą, skośną siatkę, pamiętając o tym, aby głębokość zarysowań sięgała około 3 mm. Jeśli mamy do czynienia z płytami wiórowo cementowymi, przed przystąpieniem do tynkowania należy pokryć ich styki specjalnymi paskami wykonanymi z metalowej siatki. Ważne jest również to, aby były one pokryte preparatem antykorozyjnym.
Nakładanie tynków cementowo-wapiennych
Jeśli ściana przeznaczona jest pod płytki ceramiczne, wystarczy jedna, niekoniecznie wygładzona, warstwa tynku. Można go również nakładać w dwóch warstwach. Pierwsza z nich to tak zwana obrzutka, która ma grubość 3-4 mm, druga zaś to narzut wynoszący od 8 do 15 mm. W niektórych przypadkach stosuje się jeszcze jedną, dodatkową warstwę – gładź.
Tynki nakładane trójwarstwowo są koniecznością, jeśli mamy do czynienia z dużymi krzywiznami podłoża. Ścianom, które zostały równo wymurowane w zupełności wystarczą dwie warstwy tynku.
Aby rozpocząć nakładanie tynku, należy sporządzić zaprawę tynkarską. Proces jej przygotowania jest niezwykle prosty. Wystarczy wymieszać suchą mieszankę z wodą w proporcjach określonych na opakowaniu produktu i już można rozpocząć nakładanie tynku.
Techniki nakładania
Gotową zaprawę można nakładać mechanicznie bądź ręcznie. W przypadku pierwszej metody, wykorzystuje się agregat tynkarski, który zazwyczaj znajduje zastosowanie przy dużych powierzchniach. W przypadku mieszkań i domów jednorodzinnych zmuszeni jesteśmy nakładać tynk ręcznie, gdyż zakup maszyny byłby zwyczajnie nieopłacalny. W takim wypadku niezbędne jest zakupienie kilku narzędzi, które ułatwiają przeprowadzenie prac wykończeniowych w domu.
Przydatne narzędzia
Wśród sprzętu, jaki będzie nam niezbędny podczas tynkowania ręcznego jest między innymi:
- wiertarka – która wyposażona w specjalne mieszadło pozwoli nam dokładnie połączyć suchą mieszankę z wodą. Jeśli nie dysponujemy takim sprzętem, musimy tego dokonać ręcznie, na przykład przy pomocy drewnianych przyborów,
- kielnia – przy jej pomocy narzucamy tynk cementowo-wapienny na podłoże,
- paca – służy do równomiernego rozprowadzenia gładzi narzuconej kielnią. Czynność tę należy robić za pomocą jednego, szybkiego ruchu, jednocześnie pamiętając o tym, aby w każdym miejscu grubość tynku była taka sama. Ważne jest również zachowanie takiego samego kierunku prowadzenia pacy, co zapobiegnie tworzeniu się nieestetycznych złączy. Narzędziem należy również wygładzić nałożoną warstwę tynku,
- metalowa łata – za jej pomocą zbiera się z podłoża nadmiar tynku,
Jeśli tynkujemy sufit, przydatnym narzędziem okazać może się drabina. Zaopatrzyć należy się także w folię ochronną i ubiór roboczy. W ten sposób zabezpieczymy podłogę oraz naszą odzież przed poplamieniem, co w trakcie tynkowania zdarza się niezwykle często.
Tynkowanie – krok po kroku
- W pierwszej kolejności należy zagruntować podłoże.
- Następnie za pomocą kielni nakłada się pierwszą warstwę tynku, czyli tak zwaną obrzutkę.
- Teraz pora na drugą warstwę zaprawy tynkarskiej – narzut.
- Jeśli nałożymy zbyt dużą ilość tynku, należy go zebrać przy pomocy metalowej łaty. Ważne, aby była ona odpowiednio długa.
- Trzecia warstwa – gładź – narzucana jest kielnią, a następnie rozprowadzana przy pomocy pacy.
- Ostatnią czynnością jest zacieranie tynku. Dokonuje się tego za pomocą drewnianej lub styropianowej pacy. Niezwykle ważnym elementem jest wybór odpowiedniego momentu rozpoczęcia zacierania. Jeśli nastąpi to zbyt późno, dojdzie do przesuszenia powierzchni, co utrudni uzyskanie estetycznego efektu.
Komentarze (0)