Jak wykończyć ściany? Gładzie i tynki gipsowe - które rozwiązanie wybrać?
Spis treści:
Czym się różnią tynki gipsowe od gładzi gipsowych?
Wspólnym mianownikiem tynków i gładzi gipsowych jest wykorzystanie gipsu, czyli siarczanu wapnia – naturalnego surowca, który wydobywa się z ziemi. Powstaje on również w procesie odsiarczania spalin fabrycznych. Wówczas jednak jest określany mianem gipsu syntetycznego (REA).
Z uwagi na to, iż oba materiały mają w swym składzie gips, podzielają pewne cechy fizykochemiczne, w tym między innymi:
- są bezpieczne dla zdrowia,
- szybko schną, zwłaszcza w porównaniu z produktami cementowymi,
- charakteryzują się dobrą wytrzymałością i odpornością na uszkodzenia,
- szybko chłoną wilgoć, dlatego nie zaleca się ich do wykańczania ścian w pomieszczeniach, w których wilgotność powietrza sięga powyżej 70%, co w przypadku budowy domów jednorodzinnych raczej się nie zdarza,
- dobrze kumulują ciepło,
- wymagają starannie przygotowanego podłoża,
- szybko wysychają i twardnieją, dlatego podczas ich nakładania musimy pamiętać o dobrej organizacji pracy,
- w kontakcie z niezabezpieczoną przed korozją stalą przyspieszają jej rdzewienie, co przebiega szczególnie intensywnie w wilgotnym środowisku.
Istnieją jednak także pewne różnice pomiędzy tymi materiałami, które determinują ich przeznaczenie:
1. Tynk gipsowy – jego cechą charakterystyczną jest łatwe nanoszenie. Jest to niezwykle wydajny produkt, który przynosi zadawalające efekty. Wystarczy jedna, zazwyczaj 2-centymetrowa warstwa, by po zatarciu powierzchnia ściany była odpowiednio wyrównana.
Co więcej, w porównaniu z powierzchnią przygotowaną w oparciu o tynk cementowo-wapienny, stosując tynk gipsowy uzyskujemy bardziej gładkie podłoże, które może zostać wykorzystane do tapetowania czy malowania. Ponadto, tynki gipsowe:
- charakteryzują się bardzo dobrą paroprzepuszczalnością, co oznacza, iż mogą pochłaniać wilgoć z otoczenia, a gdy wewnątrz robi się sucho, oddawać ją, tworząc tym samym korzystny i przyjazny dla człowieka mikroklimat,
- są plastyczne i dobrze urabialne, co jest zasługą dodatków mineralnych i wypełniaczy, które oprócz naturalnego gipsu znajdują się w składzie tynków,
- poprawiają właściwości spoiwa.
Parametry te sprawiają, że tynki gipsowe można układać na cegle ceramicznej i wapienno-piaskowej, betonie zwykłym i komórkowym oraz płytach wiórowo-cementowych. Z kolei, gdy mamy do czynienia z podłożem metalowym, drewnianym lub wykonanym z tworzywa sztucznego, lepiej nie stosować tego materiału.
2. Gładź gipsowa – wykorzystywana jest przede wszystkim po to, aby w dekoracyjny sposób wyrównać chropowatą powierzchnię, która jest pozostałością zazwyczaj po tynkach cementowych i cementowo-wapiennych. Dzięki niej ściany stają się gładkie i białe, co pozwala z łatwością przystąpić do dalszych prac dekoracyjnych.
Gładzie gipsowe często stosuje się podczas odnawiania starych tynków. Można je również układać na ścianach ceramicznych, wykonanych z bloczków silikatowych murowanych na pełną spoinę oraz prefabrykowanych z keramzytobetonu lub zwykłego betonu. Jeśli nasza ściana wykonana jest z betonu komórkowego, warto zrezygnować z zastosowania gładzi gipsowej. Jej powierzchnia może bowiem popękać.
Stosując ten preparat, należy pamiętać o tym, że może on być stosowany jedynie na równym podłożu. Nie da się gładzią ukryć ani krzywizny ściany, ani dużych ubytków. Wszelkie odchyłki i dziury przekraczające 1 cm będą bowiem widoczne.
Jak przygotować podłoże pod gładź gipsową, a jak pod tynk?
Odpowiednie przygotowanie podłoża to bardzo ważny etap prac wykończeniowych. Niezależnie od tego, czy stosujemy gładź gipsową czy też tynki gipsowy, powierzchnia ścian musi być oczyszczona z zabrudzeń, pyłu, tłuszczów i kurzy. Należy ją wyrównać i zadbać o to, aby nie było na niej ubytków i wybrzuszeń.
Istotną czynnością jest także zabezpieczenie metalowych elementów przed rdzą poprzez zastosowanie specjalnych preparatów antykorozyjnych. W dalszej kolejności należy przygotować pasy siatki nylonowej, które przykleja się w miejscach, gdzie na ścianach łączą się różne rodzaje materiałów oraz przy bruzdach na instalację elektryczną, które wypełnia się zaprawą.
Nie możemy zapomnieć także o zabezpieczeniu okien i ościeżnic drzwiowych. Przydatna będzie w tym celu folia i taśma malarska. Do ochrony puszek i gniazdek można użyć papieru, styropianu lub specjalnych zatyczek. Warto również wzmocnić naroża, naklejając na nie specjalne narożniki. Po wykonaniu tych zabezpieczeń trzeba zagruntować podłoże.
W przypadku gładkiej powierzchni, takiej jak zwykły beton, należy zwiększyć jej szorstkość i przyczepność. W tym celu wykorzystujemy środek gruntujący, który gwarantuje takie działanie. Powierzchnie chłonne (beton komórkowy) bądź charakteryzujące się nierównomiernym wchłanianiem wilgoci (cegła) musimy pokryć gruntem, który dodatkowo je uszczelni. Po wykonaniu tych czynności możemy przystąpić do układania gładzi bądź tynku.
Jeśli podczas remontu domu okaże się, że tynki są stare, jednak mocne i dobrze trzymają się podłoża, będziemy mieli mniej pracy. Trzeba bowiem je jedynie wyrównać za pomocą gładzi gipsowej, nie zapominając jednak o wcześniejszym usunięciu z niego ubytków i zabrudzeń.
Jak układać tynki?
Tynk gipsowy może być układany dwoma sposobami:
- tynkowanie ręczne – wówczas musimy zaopatrzyć się w kilka narzędzi ręcznych. Za pomocą kielni lub szpachli nakładamy masę tynkową na ścianę, a następnie wyrównujemy ją łatą i na koniec zacieramy pacą. Tę metodę warto stosować, gdy tynkujemy niewielkie pomieszczenia i robimy to samodzielnie. Przy dużych powierzchniach i zatrudnianiu w tym celu fachowców nie wiele droższa, a szybsza okazać może się metoda wykorzystująca agregat tynkarski.
- tynkowanie maszynowe – masa tynkowa zostaje rozrobiona w agregacie tynkarskim. Następnie za pomocą specjalnej końcówki nanosi się ją na ścianę i ręcznie wygładza za pomocą łaty. Po godzinie, kiedy to tynk częściowo się zwiąże, należy go ponownie wygładzić. Przed końcem schnięcia trzeba go skropić wodą i zatrzeć gąbką wszelkiego rodzaju nierówności. Podstawowym atutem tej metody jest szybkość, zwłaszcza jeśli pokrywamy masą dużą powierzchnię pozbawioną wnęk i otworów.
Niezależnie od tego, jaką metodę wybierzemy, zanim przystąpimy do układania tynków musimy pamiętać o zachowaniu odpowiednich warunków. Przede wszystkim trzeba zadbać o to, aby wilgotność powietrza w pomieszczeniu, które zmierzamy tynkować, nie przekraczała 2-3%. W praktyce oznacza to, że z tynkowaniem należy poczekać do momentu aż wszystkie ściany i sufit dobrze wyschną.
Kolejny wymóg tyczy się temperatury panującej w pomieszczeniu. Musi ona mieścić się w przedziale od +5oC do +25oC. Warto również zadbać o to, aby wszelkiego rodzaju prace instalacyjne zostały ukończone jeszcze przed tynkowaniem. Układanie masy trzeba rozpocząć od sufitu, a następnie przejść do ścian.
Prace wykończeniowe
Schnięcie tynków trwa od 7 do 14 dni, co w dużej mierze uzależnione jest od pogody. Podstawą jest zapewnienie odpowiedniej wentylacji w pomieszczeniach. Unikajmy jednak przeciągów i bezpośredniego nasłonecznienia. Są to warunki niesprzyjające prawidłowemu schnięciu tynków.
Do prac wykończeniowych można przystąpić, jeśli wilgotność tynków nie przekracza 1%. Wówczas możemy je malować przy pomocy farb emulsyjnych, olejnych czy też klejowych. Unikać powinniśmy jednak farb wapiennych. Jeśli zamierzamy na tynku położyć płytki, należy go najpierw zagruntować.
Komentarze (0)