Kable energetyczne - jak wybrać? Jakie najlepsze?
Spis treści:
Ich budowa powinna odpowiadać konkretnym potrzebom, warunkom, w jakich przyjdzie im pracować, a także konstrukcji samej instalacji. Wszystko to sprawia, że przed ich zakupem należy rozwikłać kilka istotnych kwestii.
Jaki kabel energetyczny wybrać?
A jest ich naprawdę sporo. Zdać musimy sobie bowiem sprawę, iż podziałów omawianych kabli jest co najmniej kilka. Pierwszy z nich dotyczy tego, z jakim napięciem mogą one współpracować. Biorąc to pod uwagę, wymienia się:
- kable energetyczne NN – są to przewody niskiego napięcia, która mogą zostać użyte w sieci, w których napięcie nie przekracza wartości 1 kV,
- kable energetyczne SN – w tym przypadku mamy do czynienia z kablami średniego napięcia, którego wartość mieści się w przedziale od 1 do 35 kV,
- kable energetyczne WN – kable wysokiego napięcia mogą być użyte w instalacji z napięciem od 36 kV do 150 kV,
- kable energetyczne EWN – najmocniejsze przewody ekstra wysokiego napięcia. Przedział napięciowy wynosi od 220 do 420 kV.
Podział ten oczywiście nie wyczerpuje tematu. Na rynku znaleźć możemy bowiem zarówno kable energetyczne ziemne, jak i napowietrzne. Czym się one różnią i na jakie typy się dzielą?
KABLE ENERGETYCZNE ZIEMNE. Jak nietrudno się domyślić, są to przewody, które są stosowane w instalacjach energetycznych podziemnych. Zazwyczaj służą do pracy w warunkach niskiego i średniego napięcia. Każda żyła kabla jest w odpowiedni sposób izolowana, a cała konstrukcja przewodu jest dodatkowo chroniona powłoką zewnętrzną.
Polecane kable energetyczne
Ze względu na specyfikę instalacji podziemnych, do wykonania zarówno izolacji, jak i powłoki wykorzystuje się polwinit, który jest odporny na działanie rozpuszczalników, a także charakteryzuje się odpowiednią wytrzymałością mechaniczną. Wszystko to sprawia, że kable są chronione przed działaniem wody i mogą pracować w temperaturze nawet -30 stopni Celsjusza.
Jaki kabel energetyczny do ziemi?
Ze względu na budowę i zastosowanie, przewody ziemne dzielimy na:
- kable energetyczne ziemne aluminiowe – występują w dwóch rodzajach: do pracy z niskim napięciem (0,6/1 kV) oraz średnim napięciem (3,6/6 kV, 6/10kV, 8,7/15 kV, 12/20 kV, 18/30 kV). Pierwszy rodzaj zazwyczaj stosowany jest w centrach miast – aluminium nie jest materiałem specjalnie wytrzymałym, dlatego każda żyła kabla jest oddzielona od pozostałych, a także pokryta odporną izolacją. Do tego wszystkiego zostaje zastosowana wspomniana powłoka zewnętrzna.
Jeżeli chodzi natomiast o kable średniego napięcia, najczęściej są one jednożyłowe. Jej przekrój jest zróżnicowany i wynieść może od 70 do nawet 1000 mm. Zastosowanie konkretnego przekroju żyły uzależnione jest od warunków, w jakich kabel będzie pracował. Jeżeli są one trudne, stosuje się aluminium zagęszczone.
- kable energetyczne ziemne bezhalogenowe – wykorzystywane przede wszystkim tam, gdzie istnieje duże ryzyko wystąpienia pożaru oraz w miejscach często uczęszczanych przez ludzi (użyteczności publicznej). Charakteryzują się swobodą montażu – można je zakładać zarówno natynkowo, jak i podtynkowo, a także w ścianach betonowych, murowanych i w posadzce. Są dostosowane również do montażu na zewnątrz budynku.
Ponadto wyróżniają się izolacją z polietylenu usieciowanego, a także możliwością pracy sieciach niskiego napięcia (0,6/1 kV). Dostępne są w modelach od dwu do pięciożyłowych.
- kable energetyczne ziemne miedziane – miedź jest w tym wypadku lepszym materiałem od aluminium. Przede wszystkim charakteryzuje się dużo większą wytrzymałością na zmienne warunki atmosferyczne. Jest ponadto bardziej elastyczna, dzięki czemu nie odkształca się. Ponadto wyróżnia się większa przewodnością energii elektrycznej. Wszystko to sprawia, że tego typu kable są stosowane w instalacjach o zróżnicowanym napięciu.
Wspomnieć należy również o tym, iż kable miedziane najczęściej wytwarzane są z podwójnej izolacji (zazwyczaj wykonana jest z PVC), dzięki czemu ich żyły są doskonale chronione przed wpływem wody, a także niskich temperatur. Ze względu na niską awaryjność, kable miedziane są dużo częściej wykorzystywane niż aluminiowe.
- Kable energetyczne ziemne o żyłach wielodrutowych – wykonane z miedzi, charakteryzują się niejednolitą budową żył. Związku z podwójną izolacją, z powodzeniem są wykorzystywane w energetycznych instalacjach miejskich.
KABLE ENERGETYCZNE NAPOWIETRZNE. Ze względu na bardzo gęstą infrastrukturę napowietrzną, tego typu kable energetyczne występują w wielu odmianach. Umożliwiają podłączenie zarówno do sieci niskiego i średniego napięcia, które wykorzystywane są do zasilania miast i pojedynczych gospodarstw, jak i wysokiego napięcia. Poza pracą z konkretnym napięciem, na rynku spotykane są:
- kable energetyczne napowietrzne gołe (bez izolacji) – są wykorzystywane w ramach linii elektroenergetycznych wysokiego napięcia poza terenami zabudowanymi. Przewód najczęściej jest jednożyłowy o zróżnicowanym przekroju (od kilku do kilkuset milimetrów). Tego typu kable nie potrzebują dodatkowej izolacji, ponieważ jej rolę bardzo dobrze spełnia samo powietrze,
- kable energetyczne napowietrzne izolowane – zazwyczaj stosowane w sieciach niskiego i średniego napięcia, w terenach zabudowanych do podłączania pojedynczych gospodarstw i firm. Przewód składa się z izolacji z polietylenu usieciowionego oraz aluminiowych drutów, które są łączone w żyły (choć na rynku znajdują się również kable jednożyłowe). Charakteryzują się całkowitą niepalnością,
- przewód samonośny – jest to rodzaj kabla, który jest wieszany na słupach lub podporach. Jest podtrzymywany przez specjalny drut lub linkę. Najczęściej są to kable czterożyłowe o przekroju 16 lub 25 mm (przewód samonośny 4x25, 4x16).
Kable energetyczne – oznaczenia
W zorientowaniu się, z jakimi kablami energetycznymi mamy do czynienia, pomoże nam specjalna norma PN, która określa ich oznaczenia. Dzięki nim dowiemy, z jakiego materiału zostały wytworzone, jaką posiadają ochronę, a także do czego mogą być wykorzystane. Biorąc to pod uwagę, należy wymienić między innymi takie kable jak:
- DY – żyła miedziana jednodrutowa, izolacja kabla z polwinitu,
- DYc – żyła miedziana jednodrutowa, izolacja kabla z polwinitu dodatkowo zabezpieczonego przed ciepłem,
- YDY – żyły miedziane jednodrutowe, izolacja kabla z polwinitu, powłoka zewnętrzna polwinitowa,
- YDYp – przewód płaski, żyły miedziane jednodrutowe, izolacja kabla z polwinitu, powłoka zewnętrzna polwinitowa,
- YDYt – przewód wtynkowy, żyły miedziane jednodrutowe, izolacja kabla z polwinitu, powłoka zewnętrzna polwinitowa,
- LgY – żyła miedziana wielodrutowa giętka, izolacja kabla z polwinitu,
- AsXSn – przewód samonośny napowietrzny, izolacja polwinitowa, żyły miedziane,
- YKY – kabel ziemny, żyły miedziane, izolacja i powłoka polwinitowe,
- YAKY – kabel ziemny, żyły aluminiowe, izolacja i powłoka polwinitowe,
Nie należy zapominać również o oznaczeniach liczbowych, w których pierwszy człon określa liczbę żył, a drugi ich przekrój. I tak wymienić możemy między innymi kabel YKY 4x25, co oznacza, że posiada on 4 żyły, których przekrój wynosi 25 mm2.
Kable energetyczne - ceny
Kable energetyczne - ceny
Związane są one z konstrukcją oraz przeznaczeniem przewodów. Najtańsze kable aluminiowe o małym przekroju żył kosztują około 5 złotych za metr kwadratowy. Nieco droższe są przewody miedziane i dodatkowo izolowane – zapłacić za nie musimy od 10 do nawet 50 złotych. Ponad 100 złotych kosztują natomiast przewody do średniego napięcia, których przekroje od 50 do 300 mm2. Na rynku znajdziemy oczywiście kable droższe – o cenie ponad 200, 400, a nawet 1000 złotych.
Komentarze (0)