Nóż do szkła - jak wybrać? Jaki najlepszy?
Tymczasem przez ostatnie kilkanaście lat wiele się w tej materii zmieniło i to, co kiedyś było zalecaną metodą, dziś może być jedną z gorszych.
Odrobina teorii o rozkroju szkła
- Na potrzeby przemysłowe coraz częściej stosuje się cięcie wiązką laserową lub nawet wodą. Z oczywistych powodów wykorzystanie tych metod w warunkach domowych nie wchodzi w grę, ale właśnie laser pozwala na uzyskanie najczystszej linii cięcia i prawie całkowite usunięcie ryzyka powstania pęknięć.
- Cięcie piłami diamentowymi to metoda stosowana dość powszechnie, ale także na skalę przemysłową (chodzi o piłę, a nie nożyk z diamentowym ostrzem). Dobrze ustawione maszyny tnące nie popełniają błędów, a technik je obsługujący może bardzo precyzyjnie ustalić parametry rozkroju.
- W warunkach domowych, a także na mniejszą skalę w zastosowaniach profesjonalnych używa się metod zaczynających się od wykonania rysy, a następnie albo przełamania tafli (mechanicznie) albo szoku termicznego. Te metody mają kilka wad, bo są na przykład czasochłonne i stosunkowo ryzykowne, ale w zestawieniu z niską ceną technologii są bardzo korzystne. Potrzeba tylko dobrego noża i tu zaczynają się problemy.
Dwa podstawowe typy noży
Do wykonywania rys na powierzchni szklanych tafli wykorzystuje się tylko dwa typy ręcznych nożyków. Każdy z nich ma wady i zalety, ale nie ma sposobu, aby jednoznacznie wskazać, który jest lepszy.
- Nożyk z nieruchomym ostrzem diamentowym – wbrew pozorom trudny w obsłudze, ponieważ trzeba dobrać odpowiednią siłę nacisku, kąt natarcia ostrza oraz głębokość rysy. Obecnie coraz więcej jest głosów mówiący, że nóż do szkła diamentowy z nieruchomym ostrzem to przeżytek.
- Kółka tnące (wykonane z różnych materiałów – stali szybkotnącej lub węglików spiekanych o większej żywotności) – też wymagają niejakiej wprawy, ale rysa, którą tworzą, jest z reguły równiejsza, co sprzyja tzw. miękkiemu przełamaniu tafli i minimalizuje ryzyko pęknięcia szkła.
Noże suche i olejowe
Do sporadycznego użytku wystarczają klasyczne noże suche – to po prostu ostrze, które zostawia rysę. Alternatywą jest nóż do szkła olejowy, który zaraz po zrobieniu rysy wypełnia ją specjalnym olejem lub naftą wypełniającymi mikroszczeliny powstające w chwili cięcia. Ten prosty zabieg powoduje, że rysa nie może się „zabliźnić”, ale przede wszystkim, że prawdopodobieństwo pęknięcia poza wyznaczoną linią jest bardzo małe.
- Olejowe noże do szkła są droższe niż noże suche, ale minimalizują ryzyko uszkodzenia materiału, więc w przypadku osób mających do cięcia więcej szkła, ten wydatek może się opłacić.
- Nożami olejowymi dość pewnie można ciąć nawet stare szkło, choć to z natury rzeczy i tak będzie podatne na pęknięcie w ogóle poza wykonaną rysą.
- Nie jest bez znaczenia, jakiego oleju użyje się do noża olejowego. Do tego celu służą specjalne preparaty i nawet naftę jako ich zamiennik można zastosować tylko w ostateczności i jest to niezalecane.Nóż do szkła – jak używać?
Podstawowe zasady używania noży do szkła są takie same dla wszystkich typów narzędzi.
- Przede wszystkim należy pamiętać, że nożem do szkła nie tnie się tafli, a jedynie robi rysę. Nie musi być ona przesadnie głęboka – znacznie ważniejsze jest, aby była równej głębokości, ponieważ jej celem jest zniszczenie, osłabienie struktury ciekłokrystalicznej szkła.
- Noże z kółkami muszą mieć odpowiednio dobrany kąt ostrza w zależności od grubości szkła, które będzie nimi przecinane.
- Nowym nożykiem należy starać się posługiwać delikatnie – raz, że większy docisk powoduje szybsze zużywanie ostrza, a dwa, że zwiększa ryzyko pęknięcia tafli.
- W miarę możliwości w przypadku szkła float należy dokonywać cięcia po stronie, która nie miała kontaktu z cyną (nożyk wolniej się zużyje, a cięcie będzie równiejsze). Do wykrywania właściwej strony służy odpowiednio spolaryzowane światło UV.
Komentarze (0)