Różnice pomiędzy sauną fińską, sauną infrared i łaźnią parową.
Spis treści:
Między tymi trzema rozwiązaniami istnieją jednak również znaczące różnice. Część z nich ma charakter czysto techniczny, ale niektóre mogą decydować o wskazaniach i przeciwwskazaniach do korzystania z podobnych form relaksu.
Sauna fińska
Sauna fińska jest sauną suchą. Temperatura wynosi zwykle od 80 do 100°C, a wilgotność nie przekracza 20% (zwykle jest niższa i może wynosić zaledwie 3%). Jest to najbardziej podstawowy wariant, w którym źródłem ciepła jest piec wypełniony kamieniami kumulującymi ciepło. W pierwotnych projektach były to skały pochodzenia wulkanicznego, dziś stosuje się również kamienie syntetyczne i ceramikę.
Sauna infrared
Sauna na podczerwień umożliwia bardzo precyzyjną kontrolę temperatury, która zwykle jest niższa niż w przypadku saun fińskich. Również jest to sauna sucha, a jej podstawowym atutem jest prostsza konstrukcja. Zamiast pieca z kamieniami, używa się tu specjalnych paneli grzewczych, które znacznie szybciej są gotowe do działania. Spada także koszt montażu takiej sauny, za to rosną możliwości aranżacji wnętrza kabiny.
Łaźnia parowa
Wilgotność w łaźni parowej może sięgać 100%, natomiast temperatura jest względnie niska i nie przekracza 55°, a często jedynie 45°C. Jest to konstrukcja nieco bardziej skompilowana do zbudowania, ponieważ wymaga sprawniejszej wentylacji niż sauny suche, jednak dodatkowa wilgoć w powietrzu sprawia, że łaźnie parowe lepiej wpływają na metabolizm skóry.
Koszty budowy i eksploatacji sauny fińskiej, infrared i łaźni parowej
Najtańsza w budowie jest sauna z podczerwienią. Tutaj wystarczy kupić gotową kabinę, podłączyć panele grzewcze do prądu i cel będzie osiągnięty w godzinę lub dwie. Gotowe konstrukcje można kupić także dla łaźni parowych, ale tutaj jest więcej pracy z podłączeniem ich do istniejących sieci. Trzeba zapewnić dostęp prądu, wody i odprowadzenie zużytej wody z generatora pary. Sam osprzęt też jest droższy, a ryzyko jego uszkodzenia większe, ponieważ to bardziej skomplikowane urządzenia. Sauny fińskie pod względem wyposażenia kabiny są dość tanie, bo potrzebny jest jedynie piec bez generatora pary, jednak rzadko można zamówić gotową kabinę – trzeba ją wykonać na zamówienie, a to podnosi koszt. Ceny eksploatacji najniższe są w saunach infrared. Korzystają one tylko z paneli grzewczych, które w dodatku szybko osiągają gotowość do pracy i są bardzo wydajne. Sauna fińska też korzysta z wydajnego pieca, jednak ogrzanie kamieni zajmuje od pół godziny do godziny, a to już spore zużycie energii. Sporo zużywa też piec wraz z generatorem pary w łaźni parowej. Tutaj jednak trudno o precyzyjne porównania, gdyż trzeba uwzględnić efektywność wszystkich urządzeń.
Wpływ sauny i łaźni na zdrowie
Większość przeciwwskazań zdrowotnych jest wspólna dla wszystkich typów saun i łaźni. Nieco mniejsze znaczenie mogą one mieć w saunach infrared, ale zależy to przede wszystkim od temperatury wewnątrz oraz planowanego czasu sesji. Największym obciążeniem dla układu oddechowego i krążenia jest pobyt w łaźni parowej, gdzie problemem jest wysoka wilgotność. U niektórych osób będzie to jednak mniej dokuczliwe niż uczucie wysuszenia skóry w łaźni fińskiej, gdzie używa się tylko niewielkich ilości wody, a i to wcale nie jest konieczne. Poza tym korzystny wpływ na zdrowie jest bardzo podobny: dochodzi do symulacji stanu zapalnego w organizmie, co przyspiesza działanie systemu odpornościowego, zwiększa się ciśnienie krwi i szybkość pracy serca. Pobyt w saunie może też – jak wskazuje długotrwałe doświadczenie – wyzwolić głębokie pokłady kreatywności, ale to już nie mieści się w kryteriach efektu „zdrowotnego”.
Problemy techniczne
- Duży piec (dotyczy to w najmniejszym topniu saun infrared, wykorzystujących wysoko wydajne panele grzejne) wymaga trójfazowego zasilania.
- Łaźnia parowa musi być – jako jedyna z omawianych – podłączona do systemu wodociągowego i kanalizacyjnego (przy generatorze pary). W saunie fińskiej ilość użytej wody jest nieznaczna i zwykle nie stanowi problemu, ponieważ wystarczy saunę przewietrzyć, aby wilgoć usunąć.
- Najbardziej skomplikowane technicznie są łaźnie parowe. Wymagają one również stosowania najbardziej wymyślnych systemów zabezpieczeń (ze względu na wysoką wilgotność i dostęp energii elektrycznej).
Komentarze (0)