S/PDIF – co to jest? Do czego służy? Co warto wiedzieć?
Spis treści:
Niektórzy twierdzą, że istnieją dwa typy ludzi. Jedni zadowolą się dźwiękiem z wbudowanych głośników w smartfonie lub laptopie, inni zaś dążą do perfekcji i potrafią usłyszeć różnicę w jakości po… wymianie kabla audio.
Czym jest S/PDIF?
S/PDIF to standard często wykorzystywany w sprzętach elektronicznych. Na rynku wiele urządzeń posiada w specyfikacji symbol S/PDIF – zwłaszcza domowe sprzęty RTV, takie jak telewizor, dekoder, soundbar czy amplituner kina domowego. Czym jest ten standard, do czego służy i co warto o nim wiedzieć? S/PDIF to skrót od Sony/Philips Digital Interface Format. Jest to standard umożliwiający sprawne przesyłanie dźwięków z jednego urządzenia do drugiego, który został rozwinięty dzięki współpracy dwóch firm z branży elektronicznej: Sony i Phillips. Możesz cieszyć się wysokiej jakości dźwiękiem w zaciszu domowym.
Polecane kable AV
S/PDIF jest powszechnie stosowanym rozwiązaniem na wyjściach odtwarzaczy CD i DVD. Pozwala na przesyłanie dźwięku w zapisie cyfrowym między dwoma urządzeniami bez potrzeby konwertowania go do postaci analogowej, dzięki czemu nie powoduje jego zniekształceń. Istnieją dwa rodzaje kabli S/PDIF: elektryczne wykorzystujące złącze RCA, czyli tak zwany chinch w kolorze pomarańczowym, oraz optyczne, które wykorzystuje złącze toslink.
Najbardziej typowe i standardowe wejście i wyjście S/PDIF to złącze RCA, które jednak umożliwia połączenie tylko na krótkiej odległości za pomocą przewodów koncentrycznych, najczęściej w warunkach domowych. Coraz częściej spotykanym rozwiązaniem jest cyfrowe złącze optyczne (S/PDIF). Popularność kabla optycznego wynika ze znacznie szybszego i wygodniejszego przesyłania dźwięku w postaci cyfrowej poprzez światłowód. W tym rozwiązaniu nie musimy obawiać się zakłóceń o charakterze elektromagnetycznym, a także istnieje możliwość stosowania dłuższych kabli, które łączą port S/PDIF z urządzeniem odtwarzającym dźwięk.
Złącze S/PDIF umożliwia używanie zewnętrznych konwerterów cyfrowo-analogowych. Ich jakość zwykle jest większa od tych, które są wbudowane w urządzenie odtwarzające dźwięk. We współczesnej technologii często służy więc do przesyłania dźwięku do dekoderów, na przykład z konsoli do gier do poszczególnych elementów zestawu kina domowego. Dzięki nim możemy cieszyć się lepszą jakością i głębią dźwięku, a tym samym jeszcze bardziej zanurzyć się w nierzeczywisty świat gier i filmów.
Gdzie ma zastosowanie technologia S/PDIF?
Najpopularniejszym i najczęściej wykorzystywanym sposobem przesyłania dźwięku jest sygnał analogowy. Przykładem jest znane złącze typu Jack stosowane szeroko w telefonach, tabletach, laptopach i komputerach. Jeżeli jednak zależy nam na wysokiej jakości dźwięku odtwarzanego podczas słuchania muzyki, grania w gry wideo bądź oglądania filmów czy seriali, powinniśmy wybrać wysoki standard audio – S/PDIF.
Technologia S/PDIF jest wykorzystywana w nowoczesnych urządzeniach elektronicznych, które odbierają lub odtwarzają dźwięk. Obecnie stanowi istotne wyposażenie wysokiej jakości kart dźwiękowych w komputerach i laptopach, satelitarnych tunerów cyfrowych, zestawów kina domowego, cyfrowych tunerów telewizyjnych DVB-T, a także sprzęcie przenośnym MiniDisc. Często spotykana jest w konsolach do gier (PlayStation 3 i 4 oraz Xbox 360 czy Xbox One), dekoderach telewizji cyfrowej i satelitarnej, odtwarzaczach CD, DVD i Blue-ray, a także innych średniej i wysokiej klasy zestawach audio. Nic dziwnego – czystość i dynamika brzmienia w przypadku technologii S/PDIF jest o wiele lepsza niż w przypadku stosowania przewodu analogowego. Umożliwia przesyłanie zakodowanych sygnałów z kilku kanałów audio jednym przewodem podpiętym w złącze wyjścia S/PDIF.
S/PDIF jest stosowany tam, gdzie istnieje potrzeba przesłania dźwięku stereo lub dźwięku kanałowego. Połączenie S/PDIF może łączyć na przykład urządzenia stereo, telewizor z dekoderem, kino domowe (między innymi telewizor z soundbarem) czy komputer z kinem domowym. Ma zastosowanie w wielu urządzeniach przenośnych. Gniazdo S/PDIF jest montowane w podzespołach komputerowych oraz urządzeniach zewnętrznych, na przykład w głośnikach.
Ten typ złącza może służyć do przesyłania dźwięku w trzech formatach: dwukanałowym PCM oraz wielokanałowych formatach typu surround, takich jak Dolby Digital i DTS. Te systemy dźwięku przestrzennego kodują kilka kanałów, które następnie są rozkodowywane w amplitunerze kina domowego. W ten sposób pozwalają uzyskać przestrzenny, realistyczny dźwięk. Należy jednak pamiętać, że standard S/PDIF nie obsługuje ścieżki dźwiękowej o dużym poziomie gęstości, takich jak DTS-HD czy Dolby HD.
Wady i zalety złączy S/PDIF
Chcąc uzyskać jak najlepszą jakość dźwięku mamy do wyboru różne warianty. Jednym z nich jest właśnie złącze S/PDIF, które posiada zarówno plusy, jak i minusy. Zdecydowaną zaletą tego rozwiązania jest minimalny poziom strat jakości audio. Dzięki temu efekt końcowy jest zwykle bardzo satysfakcjonujący. Wraz z rozwojem technologii coraz większa liczba producentów decyduje się wyposażyć swoje urządzenia w tę istotną specyfikację, dlatego pojawia się coraz więcej sprzętów wspierających tryb S/PDIF.
Co więcej, na rynku jest dostępnych dużo kabli S/PDIF w różnych przedziałach cenowych, co pozwala w łatwy sposób dopasować odpowiedni rodzaj do swoich preferencji, a także szybko wymienić nieodpowiedni model na nowy. Do najpopularniejszych kabli należą kable AV Hama czy kable AV Inline. Posiadają one wysoką jakość wtyków, są mocne i wytrzymałe. Najtańsze plastikowe kable często się ścierają i zaczynają wypadać z gniazd lub mogą być łamliwe i pękać przy mocniejszym zgięciu. Złącza S/PDIF charakteryzują się również bardzo prostą konfiguracją oraz podłączeniem kabla. Nawet osoba, która na elektronice zna się w minimalnym stopniu, łatwo poradzi sobie z podłączeniem kabla do gniazda S/PDIF. Technologia S/PDIF wspiera również kilka formatów dźwięku przestrzennego, czym znacząco wpływa na jakość audio.
Z drugiej strony ta technologia posiada jednak pewne wady. Istotnym minusem S/PDIF jest to, że może on generować wysokie dodatkowe koszty, ponieważ aby uzyskać dobrą jakość audio, konieczne może być korzystanie z wysokiej jakości głośników. Co więcej, zdarzają się przypadki, w których pojawia się problem z konwersją sygnału, na przykład z S/PDIF na analogowy lub odwrotnie. Istnieje kilka odmian złącz S/PDIF – koncentryczne i optyczne – co może powodować dodatkowe problemy związane z właściwym wyborem. Kable optyczne, na przykład kable AV Lindy, pozwalają na przesyłanie sygnału bez żadnych strat na odległość 10 metrów lub więcej. Wykorzystują połączenie typu toslink, które umożliwia przesyłanie sygnału audio za pomocą światłowodu. Kable koncentryczne generują natomiast znacznie wyższe koszty.
Niestandardowe odmiany S/PDIF
Wśród wersji i odmian niestandardowych na szczególną uwagę zasługuje pomysł firmy ALESIS, która wykorzystała złącze TOSLINK, aby stworzyć studyjny format przesyłu dźwięku. Format ten o nazwie ADAT pozwala na przesyłanie do 8 kanałów o parametrach 48 kHz/24bit w podstawowym standardzie. W wersji zaawansowanej ADAT może przesyłać 4 kanały 96 kHz/24bit lub 2 kanały 192 kHz/24bit. Są to więc sygnały dźwiękowe bardzo wysokiej jakości.
Profesjonalna odmiana S/PDIF, która jest znana jako AES/EBU, wykorzystuje połączenia symetryczne posiadające mniejszą podatność na zakłócenia, a także zapewnia większą amplitudę sygnału i zrównoważony dźwięk. Umożliwia wysoką jakość przesyłu danych cyfrowych o rozdzielczości do 24 bitów. Ta wersja jest stosowana głównie w technice studyjnej, gdyż znacząco podnosi jakość sygnału dźwiękowego.
Standard AES/EBU został opracowany w taki sposób, aby mógł być przesyłany za pomocą zwykłych kabli mikrofonowych, które są powszechnie używane w studiach. Zaprojektowany na użytek studiów nagraniowych standard obecnie jest także wykorzystywany w warunkach domowych. Kable AES/EBU w przeciwieństwie do S/PDIF są zakończone wtykiem XLR, które zapewniają wyższą jakość transmisji dźwięku niż popularne złącza koaksjalne (coax).
Komentarze (0)