Zaprawa samopoziomująca i wyrównująca - jak wybrać?
Sprawdź, jakie rodzaje wylewek samopoziomujących wyróżniamy. Które najlepsze?
Spis treści:
Masa samopoziomująca podstawowe informacje
Wylewki samopoziomujące to w istocie idealnie prosty pomysł: po prostu jest to płynna zaprawa, która rozlana, pod wpływem siły grawitacji, tworzy idealnie płaską powierzchnię, wypełniwszy wcześniej wszystkie szczeliny w podkładzie i wyrównawszy nierówności. Nie ma w tym żadnej wysokiej techniki, tzw. inteligentnych cząsteczek ani niczego podobnego – tylko wysokiej klasy materiały, właściwa technika i podstawowe prawa fizyki.
Typy wylewek samopoziomujących
- Wylewki anhydrytowe, czyli produkowane na bazie odwodnionego gipsu, są bardzo wszechstronne. W zależności od mieszanki mogą posłużyć do przygotowania warstwy samopoziomującej o grubości od 2 do około 70 milimetrów. Ich cechą szczególną jest bardzo długo czas przydatności, który wynosi co najmniej 40 minut od przygotowania, połączony z minimalną kurczliwością w czasie wiązania. To oznacza, że na powierzchniach do mniej więcej 50 metrów kwadratowych nie ma potrzeby robienia żadnych szczelin dylatacyjnych (poza tymi, które zawsze obowiązkowo robi się na obwodzie pomieszczenia). Anhydryt, jako odmiana gipsu, zachował dużą wrażliwość na wilgoć, dlatego tego typy wylewki wykonuje się wyłącznie wewnątrz, a i to tylko w pomieszczeniach o normalnej wilgotności.
- Wylewki cementowe grubowarstwowe to klasyczny przykład wylewek. Trudno tutaj o uogólnienia dotyczące właściwości, ponieważ poszczególne zaprawy bardzo się od siebie różnią zarówno jeśli chodzi o czas przydatności (10-30 minut), jak i wielkość powierzchni niedylatowanej (15-65 metrów kwadratowych). Najczęściej jednak tego rodzaju wylewki na podłożach trudnych lub o średniej stabilności, na przykład na drewnie, wymagają zbrojenia powierzchniowego. Do wylewania na zewnątrz nadają się tylko niektóre z tych wylewek – należy to sprawdzić w informacjach dostarczonych przez producenta. W ogólnym zarysie przypominają bardzo wylewki betonowe, z tym że te ostatnie w przeważającej części mogą być stosowane również na zewnątrz.
- Wylewki epoksydowe są syntetycznymi wylewkami przeznaczonymi do wylewania w stosunkowo cienkich warstwach. Ich podstawową zaletą jest zwiększona odporność na wilgoć, dzięki czemu mogą być z powodzeniem stosowane w łazienkach, a także na zewnątrz, choć tutaj zawsze warto upewnić się na opakowaniu, czy producent przewidział taką możliwość, ponieważ elastyczność jest zapewniana tylko przez substancje wzbogacające w składzie, a ich udział w całej masie może być zbyt niski, aby użyć danego produktu na powierzchni zewnętrznej.
Wylewki w konkretnych zastosowaniach
Wybór wylewki, gdyby trzeba było czytać wszystkie informacje na każdym opakowaniu, zająłby kilka tygodni, bo produktów w tej klasie jest niemało. Warto więc choćby w przybliżeniu zorientować się, jaki typ wylewki w danym zastosowaniu potencjalnie można wykorzystać, a jaki się zupełnie nie nadaje.
- Zaprawa samopoziomująca na zewnątrz: epoksydowa lub betonowa, ewentualnie cementowa. Na pewno nie anhydrytowa. Musi być elastyczna i wskazane jest, aby wykazywała maksymalną odporność na wilgoć lub przynajmniej została zaimpregnowana.
- Zaprawa samopoziomująca do garażu: raczej nie gipsowa, ponieważ pomieszczenie jest zwykle niedogrzane, a przez to też nadmiernie wilgotne. Wylewka samopoziomująca betonowa lub epoksydowa będzie znacznie lepsza.
- Zaprawa samopoziomująca do łazienki: na pewno nie gipsowa, a z pozostałych tylko te, które cechują się wysoką odpornością na podwyższoną wilgotność.
- Zaprawa samopoziomująca na balkon: obowiązują te same zasady, które dotyczą wylewek zewnętrznych, nawet jeśli balkon nie będzie narażony na bezpośrednie nasłonecznienie i będzie dobrze chroniony przed deszczem.
- Zaprawa samopoziomująca na płytki: tylko zaprawy najbardziej przyczepne. Płytki ceramiczne są stosunkowo gładkie, więc wymagane jest najczęściej przygotowanie podłoża i zastosowanie wylewki samopoziomującej o zwiększonej przyczepności.
Jak nakładać wylewki samopoziomujące?
- Podłoże zawsze należy sprawdzić pod kątem ubytków i nośności. Ponownie sprawdzić, czy ilość zakupionej wylewki wystarcza na zniwelowanie wszystkich nierówności oraz wylanie dodatkowej warstwy o grubości minimalnej przewidzianej przez producenta.
- W razie konieczności należy zagruntować podłoże. Tutaj zasady są dość jasne, choć jest ich sporo: podłoże mineralne tylko się gruntuje, aby je wzmocnić i zmniejszyć chłonność (do zera). Papę lub izolację termoakustyczną można pozostawić niezagruntowaną, ale wylewka musi mieć co najmniej 2 cm. Słabe podłoża impregnuje się żywicą, niezbyt nośne zbroi siatką i stosuje podkład o grubości 20 mm i wysokiej elastyczności.
- Wylewkę zbroi się zgodnie z instrukcją producenta, przy czym nigdy nie pomija się dylatacji obwodowej ze specjalnej taśmy lub styropianu.
- Wylewkę nanosi się pasami, stopniowo, poczynając od powierzchni zbliżonej do ścian. Rozpływanie się masy można wspomagać pacą stalową.
- Masę natychmiast po wylaniu odpowietrza się wałkiem z kolcami.
- Czas wstępnego schnięcia wynosi od kilku do kilkunastu godzin – po tym czasie można wejść na podłogę, ale dalsze prace prowadzi się dopiero po ostatecznym związaniu, co trwa, w zależności od grubości warstwy i typu wylewki, od dnia do miesiąca.
Komentarze (0)